poniedziałek, 27 lipca 2015

mleczne wsparcie!


Kiedy podczas ciąży ktoś pytał mnie czy będę karmić piersią, nie zastanawiając się długo, często dla świętego spokoju odpowiadałam, że tak, choć parcia nie mam. Sama sobie dopowiadając, że będę karmić jak się uda! Czując jednak, że się nie uda. I tak było prawie do końca, kiedy to lekarz oznajmił nam, że Misia jest w pozycji pośladkowej i już raczej się nie obróci, a to znaczy mniej więcej tyle, że poród skończy się cesarskim cięciem. I wtedy jakbym dostała w obuchem w głowę! Ale jak to?! Nie będę mogła sama urodzić mojej córki?! Mało tego ani nie urodzę, ani nie wykarmię! Czułam, że przez moją ignorancję, brak zainteresowania tematem i może nawet pewną niechęć do karmienia piersią, sama już się "zaprogramowałam" na brak mleka. Przez cały okres ciąży nie pojawiła się nawet jedna kropla, nawet najmniejszy ślad, że w moich piersiach dzieję się coś co może mieć związek z produkcją mleka. Wpadłam w totalną panikę! Byłam wściekła na siebie, że tak się uprzedziłam, i jest już za późno! 
Dzięki Bogu kobiece ciało jest tak stworzone, że nawet matką ignorantką, takim jak ja, daje druga szansę! 
Więc mimo mojego uprzedzenia do karmienia piersią, mimo cesarskiego cięcia, dane mi było karmić. I tak jak wcześniej zupełnie nie rozumiałam co to za big deal, tak teraz podzielam zdanie wielu mam, że to świetna sprawa. Wszyscy wiemy jakim dobrem jest mleko matki, jaką więź stwarza między mamą a dzieckiem, jaka ochronę buduje  i że nie zawsze z własnego wyboru, nie jest to nam dane.
Jeśli jednak jest choć cień szansy, żeby zawalczyć o to mleko, to dziś myślę, że warto! Warto przygotować się już przed porodem, nie tylko mentalnie, ale merytorycznie również. Warto poczytać i zasięgnąć porady, żeby kiedy już maluch się pojawi, w całym tym szpitalnym stresie, choć w tym temacie czuć się pewnie. 


W wielu szpitalach personel robi bardzo dużo, aby pomóc młodym mamą, tak było w tym którym ja  rodziłam, słyszałam jednak, że bywają jeszcze takie gdzie nie przykłada się do tego żadnej wagi. Przykre, ale jeśli rzeczywiście tak jest to warto samemu się postarać bardziej. Istnieje wiele grup wsparcia oraz doradcy laktacyjni, nawet w sieci można ich spotkać. 
Od początku mojej mlecznej drogi, muszę przyznać, że szło nam dość gładko, ostatnio jednak pojawiły się małe problemy i wątpliwości, ale udało się nam je rozwiązać nie wychodząc nawet z domu , bo w dzisiejszych czasach wystarczy kilka minut, żeby przy pomocy komputera skontaktować się z laktacyjnym ekspertem, który odpowie na nasze każde pytanie, ułatwiając nam powrót na prostą mleczną drogę :)

Nie jest moim celem oczywiście namawianie, tych mam które podjęły decyzję o niekarmieniu piersią na zmianę decyzji, warto jednak spróbować, jak widać po moim przykładzie można wpaść z jednej skrajności w drugą: ja  dziś uwielbiam karmić! 

a teraz pora uciekać, bo mój mały Cycuś się budzi i czas na mleczko! :)

sobota, 11 lipca 2015

mama i... tylko mama.

Rozłożyło mnie dziś przeziębienie, takie co to nie wiadomo skąd przychodzi. Kilka kichnięć i nos już zapchany. I te właśnie małe przeziębienie, które wpędziło mnie dziś wcześniej do łóżka, ściągnęło moje myśli na temat, który od kilku dni tłucze się po mojej głowie. Wszystko zaczęło się narzekania kilku dziewczyn na temat swoich partnerów, którzy nie wywiązują się z obowiązków jako ojcowie i reakcji innej, która uświadomiła im, że jeśli tak jak ona były by samotnym rodzicem, to nie narzekały by na nieco rozleniwionego tatę. Nie żebym pochwalała leniwych tatusiów, raczej chodzi mi dziś o stawienie się w miejscu samotnej mamy, która dała by wszytko żeby móc czasem poprosić partnera, żeby ją zastąpił choć na kilka chwil, kiedy jest jej ciężko, kiedy dziecko marudzi, kiedy tak trudno je uspokoić, kiedy sama źle się czuje...
Kiedy ja dziś brałam kąpiel, słyszałam jak mój mąż uspokaja naszą popłakującą córkę, kiedy przygotowywałam sobie herbatę i leki, on tulił ją do snu i kiedy lądowałam pod ciepłą kołdrą, ona  też była już w łóżeczku.
Nie piszę tego żeby chwalić mojego męża, związek czy sytuację w jakiej jestem. Piszę to dziś, bo coraz bardziej uświadamiam sobie jak trudną mają sytuację samotni rodzice wychowujący swoje maluchy bez pomocy partnerów. Oczywiście nie jest to żadnym sekretem, że musi to być trudne, ale jak bardzo, można sobie wyobrazić dopiero kiedy skupimy się  na tych wszystkich małych aspektach, na tych nawet małych sprawach w których nam pomaga partner. 
Gdybym to ja była samotną mama, to dziś musiałabym zapomnieć o tym, że odpocznę sobie wieczorem i zregeneruję się na jutro, musiałabym zapomnieć o chorobie i zająć się Misią sama, modląc się żeby się nie zaraziła, ale nie musiałam... 
Nie mi oceniać z jakiego powodu związki się komplikują, a rodziny rozpadają... ale muszę przyznać, że bycie samotnym rodzicem musi być cholernie trudne! I jeśli jeszcze raz usłyszę, że ktoś sobie na to zasłużył, żeby być samotnym rodzicem, to kopnę w d%pę! Bo relacja między dwojgiem dorosłych to jedno, a fakt, że zostawia się dziecko to coś innego. I żadne wsparcie finansowe nigdy nie wynagrodzi czasu. 

A mój mąż oczywiście zasługuje sobie na pochwałę,
  fajnym tatą jest!  
I na założenie chusty sam się zdecydował! :)



czwartek, 9 lipca 2015

Wygląd i zachowanie noworodka, co może nas zaskoczyć?

Dzisiejszy post będzie długi, ale myślę, że dla mam które witają w domu maluszka po raz pierwszy, bardzo przydatny. Ja sama miałam wiele obaw i wiadomości te pomogły mi znaleźć spokój kiedy już zostaliśmy sami z Maluchem w domu :) 
Wygląd noworodka, a czasem i zachowanie, mogą zaskakiwać i być powodem niepokoju, najczęściej jednak są to naturalnie zmiany wynikające z fizjologii – dziecko przez dziewięć miesięcy przebywało w ciepłych wodach płodowych i po narodzinach jego skóra musi dopiero przyzwyczaić się do nowych warunków. Niekiedy dziwnym z pozoru objawom winne są hormony mamy, które przez pewien czas krążą w organizmie noworodka. 
A teraz przykłady takich niepokojących zachowań i wyglądu, oraz krótkie ich wyjaśnienie.
Pęcherzyki na wargach
Przezroczyste albo białawe zmiany, najczęściej na środku wargi. Powoduje je ssanie palca lub ręki jeszcze w łonie mamy.Pojawiają się również u dzieci karmionych piersią, u nas tak było!
         Co robić? Pęcherzyki znikają same, nie wymagają żadnego leczenia. Jednak by zapobiec nawykowi ssania kciuka, dziecku można zakładać na rączki skarpetkę albo rękawiczkę, tzw. łapkę nie drapkę.
       Rumień noworodkowy
To czerwone plamy, czasem z krostkami, umiejscowione na twarzy i tułowiu noworodka (na stopach i dłoniach nie występują). Rodzice często biorą je za objaw infekcji grzybiczej albo alergii. Zwykle pojawiają się w ciągu 48 godzin od porodu.
 Co robić? Rumień nie wymaga leczenia ani żadnych zabiegów pielęgnacyjnych, nie jest też konieczna wizyta u specjalisty. Zmiana ta ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni.
Obrzęk na powiekach
Lekko opuchnięte powieki noworodka mają za zadanie ochronę oczu malca przed światłem, które jest jeszcze dla niego zbyt silne. Dziecko, które przebywało w niemal całkowitej ciemności, potrzebuje czasu, by przyzwyczaić się do jasnego otoczenia.
    Co robić? Opuchlizna ustąpi sama najdalej w ciągu tygodnia od porodu. Czasem zdarzają się jednak niewielkie powikłania – lepka żółta wydzielina, która skleja obrzęknięte powieki. Trzeba ją delikatnie zmywać wacikiem namoczonym w soli fizjologicznej, ruchem od zewnątrz w kierunku kącika oka. Jeśli po kilku dniach takiego przemywania wydzielina nie zniknie albo zacznie się nasilać, trzeba poradzić się pediatry, może to być bowiem oznaka infekcji.
Trądzik noworodkowy
To krostki na twarzy noworodka, które pojawiają się kilka dni po urodzeniu. Przyczyna to hormony mamy, które – krążąc w organizmie dziecka – pobudzają do nadmiernej pracy gruczoły łojowe, wywołując zmiany przypominające do złudzenia trądzik młodzieńczy.
      Co robić? Trzeba przeczekać, bo krostki znikną same. Nie wolno ich jednak wyciskać ani niczym smarować. Do lekarza trzeba pójść wtedy, gdy skóra dookoła krostek się zaczerwieni, zrobi obrzęknięta, trądzik się nasili albo pojawi po upływie pierwszego miesiąca życia.
Obrzęk piersi
To zaskoczyło i zaniepokoiło nas najbardziej. Zdarza się, że piersi noworodka – i chłopca, i dziewczynki – są lekko opuchnięte, a z sutków sączy się białawy płyn. To wina hormonów mamy (tych odpowiadających za rozrost piersi i laktację), które pod koniec ciąży dostały się do płodu za pośrednictwem łożyska.
 Co robić? Płynu z piersi nie wolno wyciskać. Wystarczy go zmywać gazikiem nasączonym ciepłą przegotowaną wodą. Obrzęk zniknie po tygodniu, dwóch.
Wydzielina z pochwy
Zazwyczaj jest gęsta, biaława. U niektórych kilkudniowych dziewczynek pojawia się również lekkie krwawienie przypominające miesiączkę. Oba objawy powodują hormony mamy.
      Co robić? Biała wydzielina znika sama i nie wymaga leczenia. Krwawienie zwykle trwa tylko jeden dzień – jeśli nie ustanie po upływie pierwszego tygodnia życia, trzeba skontaktować się z lekarzem.
Sine stopy i ręce
Sinawe zabarwienie skóry może się pojawić u tak małych dzieci wtedy, gdy jest im chłodno. Maluszki o jasnej karnacji mogą mieć wtedy nawet niebieskawe cętki na całym ciele. Zmiany te spowodowane są wolnym krążeniem krwi w skórze.
        Co robić? Nie jest to objaw choroby. Ustąpi sam, gdy malec nieco podrośnie.
Ciemieniucha
To tłuste żółte łuski na skórze głowy pod włosami. Najczęściej występują na ciemiączku. Ciemieniucha może się pojawić kilka dni po urodzeniu. Problem jest wywołany przez krążące w organizmie malca hormony mamy.
 Co robić? Tłuste łuski trzeba nasmarować oliwką, by zmiękły, potem wyczesać miękką szczoteczką i delikatnie, bez tarcia czy szorowania, umyć główkę. Jeśli łusek jest niewiele, można to zrobić na kwadrans przed kąpielą; jeśli sporo, główkę lepiej nasmarować oliwką kilka godzin wcześniej. Gdy dolegliwość jest silna, zamiast oliwki warto użyć preparatu przeciw ciemieniusze, który nie tylko odwarstwia łuski, lecz także normalizuje pracę gruczołów łojowych. Ciemieniuchy nie wolno natomiast zdrapywać. W ten sposób łatwo uszkodzić delikatną skórę malucha, a gdy powstaną na niej ranki, nietrudno o infekcję.
Zezowanie
Noworodkom mogą „uciekać” oczka. Towarzyszyło na to od pierwszych dni i wyglądało dość zabawnie :) zdarza się – wcale nierzadko – że każde oczko porusza się po swojemu, jedno ucieka na zewnątrz, drugie do środka. Jest to spowodowane tym, że mięśnie koordynujące ruchy gałek ocznych są jeszcze słabe.
        Co robić? Zezowanie powinno minąć w ciągu pierwszych trzech miesięcy życia. Jeśli tak się nie stanie, konieczna będzie konsultacja u okulisty.
Żółtawe gałki oczne i skóra
To może być objaw żółtaczki fizjologicznej. Żółtą barwę wywołuje bilirubina powstająca podczas rozpadu czerwonych krwinek. Zazwyczaj jest wychwytywana przez wątrobę i wydalana wraz ze stolcem. Wątroba noworodka jest jednak jeszcze zbyt niedojrzała, a jelita mało aktywne – dlatego bilirubina pozostaje we krwi, nadając żółtą barwę skórze i białkom oczu. Żółtaczka może pojawić się nawet w piątej dobie życia (a więc już po wypisie ze szpitala).
        Co robić? Żółtaczka fizjologiczna mija sama w ciągu paru dni (zwykle do siódmej doby życia dziecka) i nie daje komplikacji. Warto jednak skontaktować się z lekarzem, który oceni natężenie dolegliwości.
Łuszcząca się skóra
Skóra noworodków, zwłaszcza tych urodzonych po terminie, czasami wygląda tak, jakby schodziła po poparzeniu słonecznym. Niekiedy zmiany dotyczą całego ciała, innym razem tylko jego fragmentów, np. rąk i nóg. To normalna reakcja – po miesiącach spędzonych w płynie owodniowym skóra bardzo szybko wysycha.
      Co robić? Ciało malca trzeba dwa razy dziennie natłuszczać oliwką albo balsamem emolientowym, które zatrzymują w skórze wilgoć i nie pozwalają jej wysychać. Łuszczenie się powinno trwać nie dłużej niż kilka tygodni. Jeśli nie ustąpi, warto odwiedzić specjalistę, bo czasem suchość skóry może być związana ze skłonnością do alergii.
Kikut pępowiny
Pozostałość po pępowinie odciętej podczas porodu. Zaczyna się obkurczać w pierwszej dobie życia dziecka, potem stopniowo zasycha, twardnieje i czernieje. Kikuta nie wolno odrywać – odpadnie sam, co zwykle ma miejsce w ciągu dwóch pierwszych tygodni. W naszym przypadku sprawa trochę się skomplikowała, na dwa dni przed odpadnięciem pojawiła się zielonkawa gęsta maź, była ona miedzy węzłem pępka, a kikutem. Bardzo nas to zaniepokoiło, do tego stopnia, że konsultowaliśmy to z lekarzem, okazało się jednak, że to nic poważnego, wystarczyło przemywać solą fizjologiczną i pięknie się zagoił pępuszek.
     Drżenie brody, rąk, nóg
Ten objaw można zaobserwować u noworodka wtedy, gdy jest mu zimno (bo właśnie został rozebrany). Jest to jeden z objawów niedojrzałości układu nerwowego.
      Co robić? Skłonność ta z czasem mija. Jednak jeśli drżenie jest wyjątkowo silne albo nasila się z upływem czasu, trzeba skonsultować się z lekarzem.
Nagłe wzdrygnięcia, nerwowe ruchy
Noworodki – brane na ręce lub łaskotane – wykonują dziwne ruchy, które mogą budzić niepokój. Są one jednak zupełnie normalne – to instynktowne reakcje pomagające dziecku przetrwać pierwsze tygodnie poza łonem matki. Jest ich ponad 70. Najbardziej charakterystyczne to odruch Moro (zwany odruchem przestrachu, bo gdy malec czegoś się wystraszy – np. hałasu – gwałtownie rozkłada rączki, a potem je ugina i zaciska dłonie), odruch pełzania (ułożony na brzuszku szkrab usiłuje pełzać) i odruch chodzenia – malec uniesiony do pozycji pionowej przebiera nóżkami.
        Co robić? Odruchy miną same – niektóre około drugiego miesiąca życia, inne nawet około 5. miesiąca. Do lekarza trzeba iść wtedy, gdy odruchy te nie występują albo występują wtedy, gdy nie powinny – specjalista oceni wówczas, czy wszystko jest w porządku.
Dziwne stolce
To, co pojawia się w pieluszce – zwłaszcza w pierwszym tygodniu życia dziecka – bywa przedmiotem niepokoju. Kolorowe stolce nie świadczą jednak o problemach.
        Zielonkawo-czarny – to smółka, oddawana w pierwszej dobie życia. Smółka wypełnia jelita dziecka w trakcie życia płodowego i jest wydalana, zanim system trawienny zacznie pracować.
        Brązowo-zielony, półpłynny, czasem z kłaczkami ściętego mleka, drobnymi ziarenkami, śluzem, a nawet śladami krwi. Krew w stolcu najczęściej jest efektem podrażnienia albo niewielkiego pęknięcia delikatnej śluzówki odbytu, ale na wszelki wypadek pokaż taką pieluszkę lekarzowi, by się upewnić, że nie jest to nic innego.
    Wodniste, żółto-pomarańczowe, przypominające musztardę (czasem z kłaczkami mleka) – to stolce dziecka karmionego piersią.
        Jasnożółte, jasnobrązowe albo zielone, o nieprzyjemnym zapachu – normalne stolce dziecka karmionego butelką.

  Możliwe, że niepokojących objawów u noworodków jest o wiele więcej, ja jednak spotkałam się z tymi właśnie, jak się okazuje bardzo popularnymi i dość niegroźnymi. Jednak wiem z doświadczenia, że przy pierwszym dziecku małe niepokoje mogą urosnąć do rangi wielkich problemów, dlatego zawsze warto zwrócić się do położnej czy lekarza i wyjaśnić z czego wynikają, aby móc spać spokojnie i cieszyć się każdym momentem spędzonym z dzieckiem! 




środa, 1 lipca 2015

jak sprostać przedporodowym wyobrażeniom? WCALE!

Jest trochę tak, że jest życie przed dzieckiem i po dziecku, co my dziś o tym wiemy? Chyba jeszcze niewiele, bo przecież dopiero kilka tygodni za nami, ale już dziś muszę się zgodzić, że to fakt.
Wczoraj korzystając z chwili kiedy nasz maluch spał pozwoliłam sobie obejrzeć kawałek programu, tematem którego było karmienie i przewijanie w miejscach publicznych, właściwie bardzo na czasie, po ostatniej aferze autobusowej!  Wracając do tematu, do programu zostali zaproszeni rodzice i nie rodzice i wiecie co? tak strasznie jeszcze niedawno było mi blisko do pani która była przeciwna temu, ale już po kilku tygodniach wiem, że choć chcielibyśmy nie zawstydzać, nie przeszkadzać  i nie rzucać się w oczy z karmieniem czy przewijaniem, to czasem nie jest to możliwe. Nie w tym rzecz żeby afiszować się z gołą pupą, brudnym pampersem czy zwyczajnie z karmiącą piersią, ale kiedy nasz maluch drze się w niebo głosy, bo najprościej w świecie jest głodny albo tyłek piecze, to jego dobro, spokój i komfort jest ważniejszy. Sama po sobie wiem, że można to zrozumieć bardzo szybko kiedy jest się rodzicem, albo wcale kiedy się nim nie jest. Nie warto więc się sprzeczać i przekonywać do swoich racji, bo czas sam zweryfikuje, i tak chyba jest z większością planów i generalnym wyobrażeniem jak będzie wyglądać nasze życie po tym jak pojawi się maluch.
Mając jednak tą świadomość, że nie zawsze uda się mi zrobić co zaplanowaliśmy, bardziej doceniamy, kiedy tak jak teraz uda mi się zrobić choć małą rzecz, taką jak napisanie tego postu!

tymczasem, bo słyszę, że Gmyruś sie gmyra,  i zaraz będzie po drzemce, a napisanie posta dziś postawiłam sobie jako pierwszy cel, a to znaczy, że z obiadem wciąż w lesie! 

Zły Wilk!